Vrij en prachtig weer, wat wil een mens nog meer. Aangezien Ilse en Nobel weer het hele track af durfden en overal durfden eten, heb ik besloten vandaag alle 3 bijelkaar te zetten. Om klemlopen te voorkomen heb ik het achterste gedeelte iets veranderd en van daaruit een doorgang naar de bak gemaakt en de bak aan de voorkant ook open gezet. Mocht er op elkaar gejaagd worden, dan is er altijd een uitweg.
De 3×3 maas netten en de hooitassen gevuld met hooi en weer goed verspreid bevestigd, alsmede het track langs overal bultjes hooi, zodat er overal een versnapering was en er geen ruzie gemaakt hoefde te worden om hooi. De grote 4×4 maas netten ook met hooi gevuld, alsmede met wat stro, dan kwamen ze niet gauw zonder. Vervolgens de paarden naar buiten en eventjes in de gaten houden hoe het gaat.
De bak was uiteraard favoriet bij alle 3, omdat daar wat grasjes langs de randen groeit waar ze tot nu toe niet bij konden. Even later besloot Ilse hooi te gaan eten en de rest volgde. Ilse is onbetwist leider voor Banita. Banita weet wanneer ze bij Ilse in de buurt kan komen en wanneer niet. Bij Nobel heeft ze daar wat meer moeite mee. Maar als hij achter haar aan jaagt protesteert ze wel. Hetzij door zich om te draaien met een dreigende hoofd/hals houding naar hem toe, hetzij de achterbenen de lucht in te gooien.
Ben benieuwd hoe zich dat verder ontwikkeld. In ieder geval gaat het zo prima met de drie, dus zelf heerlijk aan de slag met stallen schoonmaken, vegen, etc. en genieten van de lente geur, de zachte temperatuur op mijn huid en de prachtige zang van de vogels!
Het werd al gauw zo warm, dat ik de dekens bij Banita en Ilse er af heb gehaald, en Banita zweete inderdaad al een beetje onder het dek. De belofte van een nieuw jaargetij. Wat een heerlijk lentegevoel!