Weer lekker gepoetst en daarna de bak weer in om te oefenen. T wou allemaal niet zo vandaag. Ze had een beetje een gekke bui. Ze was stuwerig, en afgeleid. Hoofd laag/links/rechts ging ook niet zo. Wel grappig. Ik heb midden in de bak zo’n blauwe opstapkruk staan. We waren enkele malen er al langs gekomen en ineens zag ze hem staan en vond dat gevaarlijke ding zo dicht bij dat vluchten (1 van de 4 f’s) te laat was. Ze viel hem dus aan. Ik moest zo lachen! Zeker een enerverende dag geweest vandaag.
Wat meer geoefend op het halthouden. Ik blijf nu net zo lang meelopen en rustig hoooo zeggen tot ze stilstond zonder haar achterhand helemaal weg te draaien. Uiteindelijk had ze het aardig door en bleef nu in een soort van 90 graden staan ipv 180. Vooruitgang dus. Daarna wat meer afstand genomen en al mee lopend naast de schouder een soort longeren simulatie. Dit ging nu toch al wat beter. Heb ontdekt dat het stil gaan staan en kont wegdraaien toch meer heeft te maken met iets spannends dan met mij. Dus als ze ergens liever niet heen wil. Bij Banita is het niet zo dat als ze ergens een paar keer langs is geweest dat het dan OK is. Het kan eerst OK zijn geweest, maar daarna niet meer. Soms ziet ze gewoon dingen niet en dan ineens wel. Een soort van onhandigheid zeg maar. Blijf ik dichter bij, dan heeft ze meer vertrouwen en gaat het dus wat beter.
Ik heb Marjan gevraagd om me zo nu en dan te komen helpen. Het lijkt me toch fijn om er iemand bij te hebben die mee kan kijken hoe we thuis aan de slag zijn en ze woont zo heerlijk dichtbij. Frequentie en tijdstip zien we nog maar ze komt in ieder geval eerst donderdagavond. En vrijdag heb ik weer les van Nathalie, dus dat is al weer mooi een dag met begeleiding.