De training van Vrijdag heeft me een heel eind geholpen in het vertrouwen. Ik was nog steeds aan het denken hoe ik het nou zou hebben als ik niet overdag kan, wat dus het grootste gros van de tijd is. Tot nog toe steeds wat geprutst hetzij in haar paddock, hetzij voor de stal om vooral maar te voorkomen dat ze onrustig werd door de afwezigheid van de andere paarden of iets dergelijks. Vandaag dacht ik: geen flauwe kul, we doen precies als Vrijdag en er is niets aan de hand. Dus thuisgekomen eerst een plukje hooi bij de andere paarden, toen alles klaar gelegd en een pluk hooi op de grond voor Banita en een borstelbeurt aan los hangend touw. Prima!
Deze keer dan toch maar het geheel helemaal serieus gemaakt en de bak in gegaan, ookal was het al donker. Banita was inderdaad wat gespannener, en alles ging dus iets minder vanzelfsprekend. Hoofd laag en links rechts koste iets meer moeite, maar ging wel goed. Volte linksom ging prima, rechtsom wordt ze iets te gehaast en stilstaan naast me is onmogelijk. Ze wil haar neus naar me toe en de achterhand weggedraaid. Nog even geoefend om halt te houden naast de bakrand, maar dan maakt ze er liever een squeeze game van en loopt als nog liever door. Tussendoor lopen OK, maar stilstaan in de squeeze is veel te spannend. Nou ja, komt wel. Na de AR oefeningen weer wat Pat Parelli gedaan. Ook dit was nu iets moeilijker. Achterwaarts van mij vandaan vond ze toch wel erg spannend. 1 stap of 2 stap OK, maar bij meer vragen liep ze naar links of rechts weg. Hield ik dit tegen, dan ging ze met het voorbeen maaien. Gewoon herhaald tot ze keurig 3 of 4 stapjes achterwaarts ging en dan gelijk weer terug naar mij en belonen. Ook even kennis laten maken met de opstap kruk. Alleen er aan ruiken was voor mij voldoende. Stoere meid! Belonen en naar stal met een lekkere plak hooi.
Ze wordt ook al iets minder ribbig. Het gaat dus beter. Wel heb ik het idee dat ze wat moeite heeft met mesten, dus we gaan lijnzaad aan het rantsoen toevoegen. Misschien is dat ook wel de reden dat ze haar stal zo enorm vies maakt…