Eerst wat handwerk gedaan, waarbij duidelijk is dat we nog wel weer een weg te gaan hebben om het niveau te bereiken waar we voor de winterstop zaten. Toch liet ze na wat opwarmen ineens een fantastisch appuyement in stap zien! Helemaal blij mee. Rijden met in het achterhoofd (vol vol vol) al die dingen die ik dit weekend bij Hanna Engstrom gehoord en gezien heb.
Maar eens begonnen met niets doen en voelen en het uitproberen van de academische verlichte zit. En dan merk je ineens dat je eigenlijk niet zo’n fijn zadel hebt. Mijn zadel is er eentje met een diepe zit en dikke wrongen. Het viel nogal tegen om gewicht naar mijn bovenbenen te verplaatsen. Het kwam meer neer op knijpen met de bovenbenen als ik dit wilde doen. Uiteindelijk toch wel enigszins een modus gevonden en het antwoord van Ilse was een bries en een mooi voorwaarts neerwaarts zakken terwijl ik nergens om had gevraagd. Hiermee kon ik dus verder. Toen bezig met de informatie verzameling. Puur voelen wat er onder me gebeurd en nog steeds niks doen. Tsjong wat is dit moeilijk haha. Niet zozeer het luisteren, maar het blijven luisteren en nog niet gaan beïnvloeden. Dat is moeilijk. Informatie: rechterachterbeen swingde niet mooi onder en ze was over het algemeen wat kort, linkerbuiging was er niet en ze viel op de binnenschouder linksom. Rug was ook nog niet helemaal ontspannen.
Beïnvloeden: eerst geprobeerd alleen het swingen in mijn lijf meer toe te staan en dieper ademen. Nu kwam er al een veel ruimere stap en meer ontspanning. Daarna geoefend met het halthouden en weer aanstappen puur op point of weight. Bleek dat Ilse eigenlijk helemaal niet zo op mij geconcentreerd was en dacht: aha, ze doet maar weinig, laat ik dan eens lekker mijn eigen ding gaan doen. Dus even gewichtshulp ondersteund met hand of been en dan weer proberen. En inderdaad. Blijkt dat ze het wel kan. Kwaliteit van de overgangen is er dan niet, maar ik moet eerlijk bekennen dat mijn mentale plaatje ook ontbrak. Ik was zo bezig met voelen!
Daarna bezig met het creeeren van de buiging vanuit de zit en niet met de hand. Rechtsom lukt dat, maar linksom was dat vrij moeilijk. Veel van hand veranderd om uit te leggen dat dat wat ik rechtsom bedoelde ook graag links wilde, maar helaas. Moest toch met hand gaan vragen. Een puntje om dus aan te gaan werken.
Aan het gebries en de ontspanning en fleur van Ilse te merken vond ze het zo wel fijn. Voor de overbelasting van het linker voorbeen was het wat minder… Het valt echter nog niet mee om de oefeningen puur vanuit de draai in je lichaam en point of weight te rijden.
Ik was echter wel heel erg blij met het feit dat ik steeds de achterbenen kon ophalen puur vanuit de swing toestaan in de zit. Daar heb ik dus eigenlijk niet zo veel beenhulp bij nodig als ik altijd wel heb gedacht. Nu moet ik dit nog erg bewust doen, maar er komt een dag dat het is verinnerlijkt en dat dit weer automatisch en in flow gaat.
Voorlopig heb ik nog stof tot oefenen genoeg!!!