Tiemen met zus, Buuv met Quinty en Ilse met mij
Vanaf dat ik klein was ben ik gek van paarden geweest. Niemand weet waar het vandaan kwam. Een jaar lang zakgeld kwartjes sparen en dan je verjaardagsgeld er nog bij en dan kon je weer 10 ponyrijlessen nemen. Denise en Arno zijn voor lessers van manage Sneek van mijn generatie bekende namen. Ik ben ze dankbaar dat ik de eerste beginselen op hun rug heb mogen leren. Vanaf mijn 16e ben ik via de IJlstermarkt en een pony die geen vrachtwagen naar de nieuwe eigenaar meer kon krijgen, bij een boer terecht gekomen. Mijn leerweg zette zich voort met Beauty Marten B. (net een mini Fries) en later Tabita (een heel luxe pony). Ook Iduna (Welsh) en Limelight (New Forrest) deden hun intree in de stal in Oudega. Ook deze 2 heb ik wel gereden. Een mooie tijd. Buitenritten, picknicken, rodeo’s, shows voor de buurt, het kon niet gek genoeg met de paardengekken van de buurt.
Toen kwam er een periode dat het leven serieus werd. Examens doen, een baan vinden, een leven voor jezelf opbouwen. Maar de liefde voor paarden verdween nooit. Kort heb ik 2 paarden voor een eigenaar in manege Sneek gereden. Daarna kwam ik via mijn toenmalige baas bij een Friezenbezitter terecht. Daar leerde ik hardhandig Tiemen kennen. Mijn eerste rit eindigde gelijk al in het zand. Minne was voor mij eerst een betere partner. Maar Tiemen werd uiteindelijk mijn eerste echte eigen paard.
De droom was Tiemen ooit bij huis te hebben, maar een paard alleen is dierenmishandeling, dus kwam Ilse in ons leven. Helaas overleed Tiemen in 2008 in kliniek Wolvega aan ernstige koliek en bleef Ilse alleen achter. Na een paar maanden vonden we het tijd voor nieuw gezelschap voor haar en deed Nobel zijn intrede in ons gezin. Ik begon het echter toch wel te missen, het trainen en rijden van 2 paarden en op 23 december 2010 kwam daarom Banita bij ons.
Over Tiemen, Ilse, Nobel en Banita kun je in de desbetreffende categorien meer lezen.
–