Gremlins, ofwel beperkende gedachten
Doordat ik het nieuwe met Banita allemaal ineens wel erg spannend vind, slaat het ook een beetje over naar de omgang met Ilse. Ineens ben ik me weer bewust dat een paard toch echt wel een paard is. Ik had natuurlijk al een hele tijd niet echt meer met haar kunnen trainen, dus ik wilde haar vandaag heel graag even aan de hand trainen en even rijden. Nu ze echter dominantieverhoudingen met Banita aan het zoeken is, was ze nogal chagerijnig ook naar mij. Het vooruitzicht om op een weinig getraind en chagerijnig paard te gaan rijden vond ik toch wel eng. Wat een angsthaas ben ik ineens zeg. Allemaal Gremlins voor mijn ogen. Het verrast mezelf en valt me nogal tegen! Dit had ik allemaal helemaal niet verwacht. Maar goed, toch met opgezadeld paard en cap in de aanslag naar de bak getogen. Alle Gremlins weggejaagt en Adem innnn adem uit…..
Extra bemoeilijkende factor was dat Banita de stal afbrak, en alles bijelkaar gilde omdat haar leider natuurlijk voor t eerst even weg was. Ik had nog getwijfeld of ik het bovenluik nou moest dicht doen of niet, maar ja dan zag ze natuurlijk helemaal niks en zou ze er helemaal niks van begrijpen. Dus toch maar het risico genomen om het bovenluik open te houden. Ilse schrok elke keer als Banita stond te rammen. Toch kon ik de angst van me afschudden en me uiteindelijk concentreren op Ilse. En Ilse liet me niet in de steek!
Mijn doel was vandaag om alles lekker wat te stretchen, dus de buiging en het voorwaartsneerwaarts met ondertredend achterbeen. Kortom soepel maken in ontspanning. Puur in eenvoudige stap en draf op rechte lijnen en voltetjes. Er stonden allemaal balkjes en jerrycans in de bak, dus daar kon ik leuk omheen figuren rijden en zo moest Ilse ook opletten. Dat was wel handig voor ons beide om ons meer te concentreren en creatief te worden. Ze was mooi voorwaarts en al vrij gauw soepeler. Wat was dat weer fijn om op haar rug te zitten!!!! Heerlijk 
En ik kon aan Ilse ook merken dat ze het heel fijn vond. Ze brieste en had de fleur erin.
Zodra we terug kwamen kalmeerde Banita ook weer. Voor haar de les dat we wel even weg gaan, maar ook weer terug komen. De stal was een puinhoop, dus na Ilse verzorgd te hebben, daar de boel ook maar weer even op orde gebracht en toen ze allemaal met een lekkere pluk hooi beloond.
En ik dolgelukkig naar binnen voor een bakkie, omdat dit vertrouwen in ieder geval weer was hersteld en Ilse nu ook weer happy met mij was.