Wat leer je toch een hoop van lessen die niet leuk zijn. Klinkt misschien raar, maar vorige week was Ilse totaal niet aan het been en moest ik tegelijk werken aan strekken en reactie aan het been. Al met al verknoeide ik totaal mijn zit had geen goed humeur meer en Ilse ook niet en beide waren we helemaal strak en de opvolgende dagen spierpijn.
Flink wat denkwerk erna leverde weer een hoop leerpunten op.
What ever happens: verknoei je zit niet, verknoei je humeur en zeker dat van je paard niet, peuter aan het randje van het kunnen van beiden, maar ga er niet overheen, mentale en energetische hulpen zijn belangrijker dan been en hand.
Zo. Dat beseffende ging ik op weg naar de volgende les van Ria.
Ilse was wat minder overtuigd. Ze ging ineens de trailer niet meer op. Of het nou kwam door de herinnering aan vorige les, of de herinnering aan het ongelukje van een paar maandjes geleden met de trailer, Marcel moest er aan te pas komen, zodat ik voorop kon lopen en hij achter haar de balk kon sluiten.
Alsof Ria gedachten kan lezen, gingen we automatisch een hele andere les in deze keer. En wat deed Ilse het fantastisch. Ook zij had wat geleerd van de vorige les. Ze liep veel meer op eigen benen en er was veel meer reactie op het been. Ik kon mijn lijf veel losser houden en daardoor het hare ook en door weer meer energetisch en mentaal het achterbeen op te halen, de binnenheup meer te laten zakken en al dat soort zaken, bleef ze ook meer in balans.
Het was een leuke les. Oefeningen: rechtuit met buiging, voorwaarts neerwaarts, onderstappen. Rechtsom gaat dit prima, linksom vindt ze deze combinatie en dan ook nog blijven doorstappen of draven erg moeilijk. Kwartlijnen de steun van de wand weg en echt helemaal eigen balans.
Afwisselend halsstrekken en ronder maken hielp goed om het met de hand mee naar beneden gaan te verbeteren.
Afwisselend arbeidsstap en verzamelde stap werd ook al stukken beter.
Daarna vierkantjes rijden met op de hoeken kwart wendingen om de achterhand. Rechtsom lukt dit aardig, maar hier moest ik duidelijk met mijn zit en innerlijk beeld aangeven dat de binnenheup moest zakken en er kwam zo ook verbetering. Linksom gaat het wat moeilijker doordat er teveel gewicht blijft op rechtsvoor. Met de aandacht op de schouder meenemen ging dit ook al een stuk beter.
In draf afwisselend ook wat verruimen en verzamelen. Ze liep al met al heerlijk en ik was super trots op haar. Nu konden we tenminste weer helemaal happy naar huis.