We hebben ons deze les geconcentreerd op de zit. Ria was ook naar een clinic van Tom Nagel geweest een week later dan mij, en ook nog naar centered riding, dus ze had weer nieuwe imput voor me. Ik had het praktijkgedeelte bij Tom Nagel niet gedaan, daar baalde ik achteraf van, maar kreeg op deze manier toch een beetje het gevoel mee gelukkig.
Eerst moest ik in verlichte zit de enkel laten veren en daarna dat gevoel van verende enkels mee nemen naar het lichtrijden en later doorzitten. De knie loslaten, en de beweging los door het lichaam. Zo van onder naar boven, enkel veert mee, knie is los, heupgewricht opent en sluit zich met de beweging mee, psoas spieren aanspannen, zodat holte uit de rug weg is, armen en schouders ontspannen en hoofd knikt ook losjes mee op de beweging. Daarbij houding van het hoofd opzoeken waarbij ademhaling en het meebewegen het makkelijkst gaat. Meebewegen natuurlijk op de Tom Nagel manier: verticaal/bilateraal door het lichaam met zachte zonnevlecht.
Toen dat alles goed ging, was er nog steeds wat te verbeteren: ik zit namelijk wat te veel voorover. Mijn bovenlichaam moest dus nog terug en klaar was kees ineens! Plotseling kreeg ik de ervaring wat een werkelijk onafhankelijke zit was! Lyrisch en verwonderd tegelijk!
Ik had buiten les en het waaide nogal. De buitenbak bij Ria is omzoomd door bomen en struiken en voor Ilse zit in elk struikgewas en achter elke boom altijd een monster. Dus moeilijk haar te concentreren. Maar nu maakte het niets meer uit wat ze deeld, rennen, schrikken, remmen, er veranderde toch niks aan mijn zit. Wat Ilse ook deed, ik zat. Het voelde volledig ontspannen en als een huis. Geweldig!
En als Ilse zich niet bezig hield met de monsters, vond ze het ook heel fijn. Ze stretchte zich voorwaarts-neerwaarts en liep lekker te briesen, zonder dat ik er aan zat. Dit gaan we thuis eerst maar eens flink oefenen voordat we het paard ook weer daadwerkelijk willen beïnvloeden.