Na wat andere training was het nu toch weer tijd om met Banita wat academische rijkunst opleiding op te pakken. Voltes, rechtuit met buiging, afgewisseld met voltes, wat tempo wisseling langs de bakrand en wat longeerwerk. De tempowisselingen gingen eigenlijk al heel goed. Ze let door de Parelli oefeningen nu beter op en ik hoef dus alleen maar zelf mijn tempo aan te passen en dan reageert ze. Geen hulp aan het hoofd meer nodig.
Aan de longe wat draf gedaan, maar helaas verliest ze daarbij die mooie voorwaartsneerwaartse houding nog wat. Daarom dacht ik dichter bij haar te gaan lopen en dan te draven, maar daar raakte ze helemaal van in de paniek. Te veel druk van bakrand en mij dus. Ze schoot me zo uit de handen en vloog naar de uitgang. Ik dacht dat ze er zo overheen zou zeilen, maar gelukkig werd het een sliding stop en zenuwachtig getrampel in de hoek. Ilse stond god zij dank aan de andere kant in de weg.
Ik liep rustig op haar af en kon haar ook zo weer pakken. Nog even wat Parelli oefeningen opgepakt, zoals circling game en laveren langs en over caveletti en ze was zo weer bij de les. Echt een topperd!
Ze is toch wel erg claustrofobisch aangelegd. Dat merk ik ook hoe ze reageert in vrijheid met Ilse en Nobel. Als ze van een omheining en een paard druk voelt, dan raakt ze in paniek en doet domme dingen. Daar moeten we toch maar eens flink op gaan trainen. Leuk! Heb er al weer zin in 🙂