Aangezien we weer hooi gehaald hadden, was het schot er weer uit, lag er lekker hooi in de trailer en rook het er ook nog eens lekker naar hooi. Weer een perfect moment om met Banita met de trailer te spelen.
Als eerste met haar samen erin lopen. Dat ging zonder aarzelen goed. De spanning begint echter zodra ze zo opgesloten staat en dan wil ze er gelijk weer uit. Voordat zij het beslist, geef ik de hulp dat ze er weer achteruit uit moet. Eerst liep ze er nog op de punten van de tenen af, maar ze wordt al wat handiger op de klep.
Vervolgens weer oefenen dat ze zelf de klep op gaat terwijl ik naast de trailer sta, aangezien ik altijd alleen ben en dus ook alleen moet kunnen laden. Al vooruit en achteruitgaand, kwamen we vandaag steeds iets verder, totdat ze er ineens helemaal in stond en daar zelfs aan het hooi begon te knabbelen met het hoofd laag. Om te voorkomen dat ze vanzichzelf zou schrikken heb ik haar snel weer gevraagd om achterwaarts te komen en vervolgens natuurlijk gigantisch beloond.
Het neemt veel tijd op deze manier, maar zo kom ik in de toekomst nooit ineens laadproblemen tegen, omdat ze paard er altijd met angst in is gegaan en alleen omdat ik het zo graag wou. Banita gaat het allemaal op eigen kracht en eigen vertrouwen doen 🙂 Super paardje!
Als ze de volgende keer ook weer IN de trailer durft te ontspannen, dan kunnen we de keer daarna er aan denken om te gaan trainen met het schot er bij of de klep eens dicht te doen.