Het was al weer even geleden, aangezien Ria ziek was geweest en ikzelf ook daarvoor nog eens had afgezegd. Aan Banita was duidelijk te merken dat de gewenning aan de vertrekkende Ilse een beetje weg was. Ze heeft zich enorm druk gemaakt terwijl we weg waren. Ilse was er ook niet zo happig op om weg te gaan.
Tijdens de les deed ze wel ongelovelijk haar best. In stap gymnastiseren door schouderbinnenwaarts en travers te rijden en schouderbinnenwaarts af te wisselen met renvers en dan in renvers de bocht door. Blijven peuteren tot ze echt nageeflijk en over de rug liep. Ik moet ook steeds op mijn eigen lijf letten, want ik merk dat ik toch gauw verstijf. Dit bewust zijn helpt echter enorm mee en dat kun je ook in Ilse haar lijf dan weer zien.
In de draf ook schouderbinnenwaarts rijden en dan een halve volte naar de andere kant om het binnenachterbeen op te halen gevolgd door weer een schouderbinnenwaarts. Door de tempowisselingen raakte ze op een gegeven moment in de stress en dan gaat ze heel kort ademhalen. Tijd voor een pauze aan de lange teugel en het goede voorbeeld geven. Adem in, adem uit. Het hielp niet erg. Ik voel duidelijk wanneer die stress komt. De rug houdt ze dan strakker en ze is minder in staat echt in balans te lopen. Het heeft dan geen zin om door te gaan, opnieuw opbouwen is dan beter.
Volgens Ria was de tempo controle nu in orde en kon er meer aandacht besteed worden aan het ondertreden van het binnenachterbeen en daarmee samenhangend, de nageeflijkheid.