Het was gister dus te spannend. Daarom waren de hooinetten nog vol. En schijnbaar was het nog steeds te spannend bij de weg. Vanmorgen zorgde het dus voor een probleem. En daarbij kwam nog eens de harde wind, extra eng en het uitgestrooide hooi langs het track waaide weg voor ze er een hap op konden zetten!
Ilse wilde alleen eten bij het net bij de waterbak en Banita mocht er niet langs. De truuc met Ilse naar het volgende net zetten werkte niet, dan werd er helemaal niet gegeten. Ik maar zoeken en turen, maar ik kon echt niet vinden waar ze nou zo van onder de indruk waren. En zolang ik er stond, durfden de helden ook wel, maar zodra ik wegliep, dan waren de paarden ook weer gevlogen.
Na een half uur prutsen met de beide dames heb ik maar besloten om Nobel weer bij Ilse op het track te zetten, zodat hij kon zorgen dat Ilse bedaarde en Banita dan maar weer alleen in de paddock. Zij kan het voer echt niet missen.
Maar ook Nobel zag het bij de weg niet zitten. De hooi zakken dus vanuit de enge hoek verplaatst naar veiliger oorden, zodat er in ieder geval gegeten kon worden. Wat een heisa op de vroege morgen. Niet eens meer tijd om alles uit te mesten.
De rust is weder gekeerd, of ze echter de enge hoek vandaag weer gaan vertrouwen weet ik niet.